The sense of an ending

In de film “The sense of an ending” stelt de hoofdpersoon Tony Webster zich de vraag: "hoe vaak vertellen we ons levensverhaal, door het mooier te maken dan het is, of door situaties weg te laten, om zo een nieuwe werkelijkheid te creëren?"  

Of, zoals mijn baas vroeger zei: “Een goed verhaal mag desnoods waar zijn!”  Over éénzelfde gebeurtenis, kunnen mensen totaal verschillende herinneringen hebben, gekleurd door de eigen beleving en vanuit een eigen context.  "Wat is waarheid?  Dat zullen we nooit weten, omdat we niet het héle verhaal kennen".

De film begint als Tony, een man op leeftijd, een brief krijgt met erfenis uit een ver verleden. Wat de erfenis is en hoe dit in verband staat met zijn leven zal ik niet beschrijven, anders het niet leuk meer om de film te gaan bekijken.

Deze erfenis brengt hem in verbinding met een deel van zijn levensverhaal dat hij nooit eerder deelde.  Hij begint dit te vertellen aan zijn ex-vrouw.  In de film spelen heden en verleden door elkaar heen en dit brengt mooi in beeld hoe het ‘niet vertelde verhaal’ wel diepe sporen heeft getrokken in zijn leven en in het leven van anderen.

Al vertellende, gaat hij de confrontatie aan met zichzelf en worden gevoelens bij hem wakker die hij tot dan toe had weggedrukt. Zijn neiging is om zijn eigen rol mooier te maken dan het was. Maar nu komt hij er niet mee weg.  Zijn ex-vrouw gaat de confrontatie met hem aan en durft hem vragen te stellen, die er toe doen, hoe pijnlijk ook. Daarmee neemt zij hem serieus, maar ook zichzelf en het brengt hun relatie gaandeweg op een dieper level.

Hij komt tot besef dat hij in zijn jong volwassen leven, vanuit krenking en verdriet, tot een daad is gekomen die in het leven van zijn eerste liefde, Veronica, grote gevolgen heeft gehad. Zijn schuldgevoel begint te knagen en hij zoekt contact met haar.  Daar is lef voor nodig. Aanvankelijk draait hij om de hete brei heen, tot hij aan het einde van het gesprek een stuntelige poging doet tot helen, door te zeggen:  "ik kan mij voorstellen wat het voor jou in je leven heeft betekend….. " Waarop Veronica op staat en zegt: “nee dat kun jij je niet voorstellen!”  En ze loopt weg.  Zijn poging om goed te maken strandt op deze manier.

Wat ging er mis in deze poging? In welk personage zit de meeste herkenning?

Bij Tony, die in zijn poging tot goed maken vergeet om eerst oprecht te erkennen dat hij een grote fout heeft gemaakt en daar verantwoordelijkheid voor te nemen? Hoe lastig kan het al zijn bij kleine foutjes die we maken, om dit te erkennen als je hierop aangesproken wordt? Voor je het weet schiet je in de verdediging: Nee zo zei ik het niet!  Of : Ja maar jij……..vul zelf maar in. Je bent dan meer bezig met je eigen verdediging en jezelf vrijpleiten, in plaats van met je aandacht bij de ander zijn.  

Of is er meer herkenning bij Veronica?  Die zich niet gehoord voelt in haar pijn, zolang zij dit zelf nog niet heeft kunnen vertolken en nog geen luisterend oor voor heeft gehad?  Dan is: "ik kan mij voorstellen hoe het voor je was….." niet meer dan een holle kreet voor haar.

Spijt en vergeving, het is een kwetsbaar proces, voor beide partijen. Het vraagt om verantwoordelijkheid nemen voor je daad, ook al schaam je je rot.  De bereidheid tonen om het pijnlijke verhaal van de ander te willen horen, zonder je eigen rol te vergoelijken en er bij blijven met je aandacht en je gevoel.  Dat is een voedingsbodem waarop het proces van spijt en vergeving op gang kan komen. En pas als de pijn gehoord en erkend is, kan er ruimte komen voor spijt of berouw, waarin de vraag voor vergeving een teer verzoek is.

Vergeving kun je niet afdwingen. Maar als je in je gekwetsheid weer durft open te stellen voor de erkenning en de spijt van de ander kan vergeving een verlossing zijn voor beiden en antigif tegen verbittering.

Met deze blog komt er voorlopig een einde aan de serie blogs die ik begon met “de roze bril”.  In deze blog nam ik mij voor om te schrijven over films, vanuit het perspectief van EFT.  Inmiddels heb ik mijn roze bril verruilt voor een fel blauwe met sportieve neusbrug.

Tijd voor verandering!  Daarover later meer.